Verzorging
Omdat kippen tegenwoordig vaak in kooien gehouden worden, zijn ze sterk afhankelijk van de verzorging van de mens. De verzorging verschilt per jaargetijde.
Het is van belang, de kippen op een vast tijdstip te voeren. Na een tijdje weten de kippen dit en zullen ook op dit tijdstip eten verwachten ! het is dus niet aan te raden om de ene keer de kippen in de ochtend te voeren en de andere keer weer s'avonds.
Zelf voer ik de kippen s'ochtends: Ik geef ze dan korrels en verschoon de drinkenbakken ! s'Middags geef ik ze gemengd graan en groenvoer. Door het "eten geven" wat te spreiden hebben ze heel de dag wat te doen en dit verkomt weer verveling! In de zomer is zo'n verzorging voldoende. In de winter echter niet. Dan hebben ze een extra verzorging nodig. De drinkenbakken moeten bij vorst elke dag ontdooid worden. Dit kun je o. a. doen d.m.v. een zogenaamde drinkenbakverwarmer. Dit is een verwarmingselement van weinig wattage, dat het water vloeibaar houdt. Door een beetje suiker toe te voegen aan het water, houd je het ook langer vloeibaar! In de koude winternachten moet je de kopversierselen van de kippen wel beschermen. De kam en lellen van de haan zijn zeer kwetsbaar ! Je kan deze beschermen door er vaseline op te smeren.
Oorsprong en geschiedenis
De voorlopers van onze huidige Zijdehoenders moeten reeds lang voor onze jaartelling hebben bestaan, wel duizenden jaren geleden. De griekse wijsgeer Aristoteles kende reeds de zwarte en witte hoenders met 'kattenhaar' uit het rijk van Mamgi (China). Volgens Chinakenner Thien vermelden Chinese geschriften over de Wugu-ji, dat net als het Japanse Ukotsuhei zoveel betekent als 'Kraaien' of 'Hoen-met-zwarte-botten', dat ze reeds bekend waren in het begin de Tang-dynastie (618-907 n. Chr.). Toen al had het Zijdehoen een grote plaats ingenomen in de traditionele Chinese geneeskunst. Zie het kopje hieronder.
Hoewel Aristoteles al Zijdehoenders noemde, hoorde men in Europa voor het eerst van het Zijdehoen door de Italiaanse ontdekker Marco Polo die ze in het zuiden van de provincies Koh en in Fukken aangetroffen had. In de middeleeuwen door zwendelaars en zakenlui verkocht als een kruising tussen een konijn en een hoen, moet het Zijdehoen in diverse variaties en verschillende richtingen naar Europa gekomen zijn.
Het zijdehoen beheerst geneeskracht
Voornamelijk uit het vlees en de botten van het Zijdehoen werd 'Wuji Baifeng-Wan' het oude vertrouwde geneesmiddel tegen zwakte, vrouwenkwalen, buikloop, rugklachten, lever, nier en long ziektes gemaakt. De bestandelen worden samen met diverse kruiden en alcohol gekookt. Het genas zelfs Thien van nierstenen. Hij bericht bovendien dat een fabriek in Tianjin dit medicijn in de vorm van pillen maakt en dat in de omgeving van Pekin een pluimveebedrijf bestaat met meer dan 20.000 Zijdehoenders die uitsluitend voor medicinale doeleinden zijn bestemd.
In de regio Sunde, behorend tot de provincie Guandong, heeft zich een industrie ontwikkeld om de restaurants in Hong Kong te voorzien van Zijdehoen producten. Naast medicamenten beleven ook dooierolie, soep, meelproducten enzovoort een stijgende omzet. Intussen heeft het zwarte hoen ook voor een wondermiddel tegen vruchtbaarheid- en potentieproblemen gezorgd. Op deze manier kan het Zijdehoen er misschien toe bijdragen dat er een eind komt aan de jacht op bedreigde diersoorten zoals de neushoorn.
Zijdehoenders in Nederland
In Nederland waren Dhr. en Mw. de Boois en Dhr. Ringnalda de pioniers van de fok van zijdehoenders. Ze begonnen in de jaren 50 met de grote ongebaarden. De gebaarden werden eind jaren 60 geïmporteerd uit Engeland en Amerika. Al gauw waren ze er in diverse kleuren en het aantal liefhebbers groeide.
De zijdehoenkrielen zijn in de jaren 60 ontstaan in Nederland en zijn een creatie van Dhr. van 't Wout uit Lisse. Het duurde een aantal jaren voordat ze op een show kwamen. Maar nu kennen ze een vaste groep liefhebbers en de kwaliteit gaat nog steeds vooruit.
Karakter en gedrag
Zijdehoenders zijn bijzonder rustige dieren, die zelden ziek zijn, en goed op een wat kleinere oppervlakte gehouden kunnen worden. Ze zijn dus erg makkelijk handtam te maken en daardoor heel kindvriendelijk. Ze zijn dus makkelijk te dragen en te knuffelen, en dus ook door (kleine) kinderen als ze rustig met de dieren omgaat. Ze kunnen ook goed tegen extreme temperaturen, vooral tegen de kou, want waarschijnlijk kwamen ze van oorsprong uit het himalaya gebergte. Het zijn sterke dieren. Een voordeel is dat ze niet kunnen vliegen en dat komt door hun vacht, omdat er geen veerstructuur in zit, en dat is dus de reden dat vogels vliegen, maar het zijdehoen heeft dat niet en een lage omheining van ongeveer 50 cm is meestal voldoende om ze in de tuin of ren te houden. Zijdehoenders vechten nauwelijks, zelfs hanen onderling zelden, tenzij ze in de zelfde ren zitten met een agressief kippenras. Meerdere Zijdehoenhanen in eenzelfde ren kan dus probleemloos. De hanen kraaien niet vaak en alleen voordat ze echt zeker weten dat de zon is opgekomen.
Kenmerken van het Zijdehoen
Het kenmerk van dit ras, met zijn aan alle kanten afgeronde lichaam, is zijn vacht. Het vacht is erg zacht, en geen enkel ander hoender of vogel soort heeft het, en het vacht voelt aan als zijde, vandaar ook de naam Zijdehoen.
De huid is zwart tot blauw en zelfs paarse van kleur. Ook het vlees, de botten en bloed zijn zwart. De benen zijn licht behaard en vrij grof geschubt. Ook heeft het Zijdehoen een extra teen aan de voet en een extra vinger aan de arm (vleugel). Vogels hebben nog 3 vingers aan de vleugels (waarvan twee aan elkaar gegroeid) over, waar de veren aan zitten. Het zijdehoen heeft er dus 4, waarvan 2 aan elkaar gegroeid en twee echte zichtbare vingers met klauwen eraan!
Het Zijdehoen heeft boven zijn snavel een bobbel zitten, en dat is de walnootkam die donker purper tot helemaal zwart van kleur is. Het Zijdehoen heeft felblauwe oorlellen, wat net lijkt op oorbellen. De ogen zijn ook donker.
Het vacht van het zijdehoen heeft de volgende kleurslagen: Wit, zwart, patrijs, rood, blauw, parelgrijs, koekoek, zilverpatrijs en buff. Maar van oorsprong komen ze in het wit en zwart voor, en in die twee kleurslagen komen ze nog steeds het meest voor.
Zijdehoenders zijn geharde dieren zie zelfs bestand zijn tegen extreem lage temperaturen. Het is een zeer vertrouwelijke hoen, wat heel rustig, aanhankelijk en lief is, en wat zich laat aaien, wat vooral aantrekkelijk is voor kinderen.
Als broeders zijn de Zijdehoenders onovertroffen en vooral heel betrouwbaar; ze worden dan ook vaak gebruikt voor het uitbroeden van kostbare eieren van siervogels. En het opvoeden van kuikens gaat probleemloos: Eenden- en fazantenfokkers gebruiken zijdehoenders om hun vaak kostbare eieren uit te broeden, Dit kunnen ze als geen ander. Zonder problemen voeden ze de hun toegewezen kuikens op, verdedigen ze tegen indringers, maar ze leren hun kuikens ook dat mensen geen gevaar zijn.
Conclusie van het Zijdehoen
Zijdehoen is een aparte hoender, waarvan alles donker is, vandaar dat het ook wel Neger of Morenhoender wordt genoemd. Ook de poten en vleugels met indrukwekkende klauwen en vrij grof beschubte huid met blauw tot paarse tinten. Het Zijdehoen bevat veel geneeskracht, maar moet niet misbruikt worden. Het Zijdehoen is erg betrouwbaar en niet vechtlustig, en heeft een lief en zacht karakter. Het is een wijs dier dat leeft in harmonie (in vergelijking met veel andere kippenrassen), tenminste als het goede en gezonde dieren zijn waarbij geen sprake is van afwijkingen of inteelt en dergelijken.
Zie voor meer info 
|
